In Rome stijgen de tarieven voor groepswoningen: "Een eerste stap, maar geen eindpunt."

Precies tien jaar zijn verstreken sinds juli 2015, toen Casa al Plurale haar eerste rapport publiceerde over de kosten van het runnen van een gezinshuis voor minderjarigen of mensen met een beperking. Het rapport benadrukte de kloof tussen de gemaakte kosten en de ontvangen bijdragen van de gemeente Rome. Het duurde lang voordat het langverwachte antwoord kwam: de bijdragen zijn herzien, aangepast en verhoogd. Dit antwoord is vervat in Resolutie nr. 335, goedgekeurd door de gemeenteraad op 8 augustus, betreffende "de aanpassing van de bijdragen voor de opvang van minderjarigen en moeder-kind-units in de voorzieningen van de regio Lazio". Dit is de titel van de resolutie, die "richtlijnen vastlegt voor de opzet van een monitoringsysteem om de kwaliteit van de dienstverlening te waarborgen".

De resolutie, die midden in de zomer werd aangenomen, zorgt voor een frisse wind in de gezinshuizen, voor degenen die ze beheren, voor degenen die er werken en voor degenen die er wonen, na jaren van verzoeken, druk, oproepen en demonstraties die steeds weer de vrees voor het ergste hebben aangewakkerd: de sluiting van deze instellingen, waar momenteel meer dan duizend minderjarigen en ongeveer 150 moeders met hun kleintjes verblijven. Dit is duidelijk een fundamenteel onderdeel van de lokale welvaart.

"Toereikendheid" is echter – zoals ze zeggen – een sterk woord: " De tarieven zijn verre van toereikend ", aldus Luigi Vittorio Berliri , voorzitter van Casa al plurale, een coalitie van 54 groepswoningen in Rome en Lazio. "De resolutie is zeker goed nieuws, dat we verwelkomen, ook als erkenning voor onze taaie strijd, die meer dan 10 jaar geleden begon. De tarieven worden echter nog steeds slecht berekend en zijn daarom oneerlijk, omdat dit een kwestie van sociale rechtvaardigheid is. Als de wet ons terecht verplicht om 's ochtends en 's middags twee verzorgers in te zetten, is het duidelijk dat deze verzorgers betaald moeten worden. En zij zijn slechts een van de vele kosten die degenen die een groepswoning beheren, moeten dragen. Maar wie houdt deze rekeningen bij in de regio en de gemeente? Heeft iemand ooit met de rekenmachine in de hand serieus de berekeningen gemaakt, zoals we de afgelopen tien jaar hebben gedaan? Het antwoord is nee: en het resultaat zijn deze tarieven, die zelfs na deze "aanpassing" nog steeds ontoereikend zijn."

De cijfers helpen ons de omvang van het sociale onrecht waar Berliri het over heeft te begrijpen. De verhoging, opgelegd door de resolutie die op 1 augustus inging, bedraagt 14%. In de praktijk is het minimumtarief voor minderjarigen gestegen van € 100 naar € 114 per dag, terwijl dat voor moeder-kind-eenheden is gestegen van € 83 naar € 94,62. Volgens de berekeningen van Casa al Plurale, gerapporteerd in de laatste update van het rapport, bedragen de dagelijkse kosten van een kind in een pleeggezin meer dan € 216, inclusief opvoeders en ondersteunende professionals, huisvestingskosten en administratiekosten. Kortom, de eerste stap is gezet, maar de eindstreep is nog ver weg. "En dat is een doel dat we moeten bereiken, want pleeggezinnen staan op het randje van de afgrond, met stijgende inflatie en talloze kosten. We moeten niet vergeten dat deze kinderen en jongeren door de rechtbank of sociale diensten aan deze voorzieningen worden toevertrouwd; ze hebben geen alternatief, omdat hun gezinnen ontoereikend zijn of zelfs afwezig. Het is een essentiële en onmisbare dienst, waaraan voldoende middelen moeten worden toegewezen . We hebben al meerdere keren met sluiting gedreigd: nu krijgen we deze frisse wind en kunnen we eindelijk dit goede nieuws delen. Maar het is duidelijk dat het niet genoeg is.

Het belang van het erkennen en waarderen van de rol van pleeggezinnen wordt aangetoond door de recente uitspraak in de zaak Bibbiano : "Een enorme mediastorm", stelt Berliri. "Gezinshuizen zijn een noodzakelijk en waardevol alternatief wanneer het gezin en het pleegzorgnetwerk niet in staat zijn om voor het kind te zorgen. Er zijn uiteraard gevallen waarin kinderen niet in hun gezin kunnen blijven . Maar moeders en vaders krijgen vaak een stem en melden dat hun kinderen zijn weggehaald, terwijl niemand ooit naar de kinderen of hun verzorgers luistert. Het eerste kind dat we in een gezinshuis opnamen, getuigde voor de rechtbank: daarna zaten de ouders 34 jaar in de gevangenis. Kort daarvoor schreeuwde de moeder dat haar zoon bij haar was weggehaald. Dit is de realiteit, en het is de reden waarom gezinshuizen bestaan en moeten blijven bestaan."

Maar gezinshuizen zijn geen gevangenissen of psychiatrische inrichtingen : het is belangrijk dat hun functie duidelijk is, evenals de grenzen van hun interventie. "In het geval van de Roma-kinderen in Milaan bijvoorbeeld, zouden we niet verbaasd of geschokt moeten zijn als een van hen zou proberen te ontsnappen uit de gemeenschap waar ze zijn geplaatst. Gezinshuizen hebben geen tralies voor de ramen of bewakers bij de deuren, en dat zouden ze ook niet moeten hebben. Ontsnappen is relatief gemakkelijk en komt veel voor: opvoeders kunnen en mogen weggelopen kinderen niet achtervolgen, maar moeten het kind juist helpen de waarde van die gemeenschapservaring te begrijpen. En dit vereist ook middelen, zowel menselijk als financieel," vervolgt Berliri.

Toch is juist in de meest kwetsbare contexten het gebrek aan middelen chronisch en dreigt het verwoestende gevolgen te hebben: "Terwijl wij in Rome vandaag deze kleine overwinning vieren, staan in Calabrië gemeenschappen op de rand van sluiting omdat de betalingen al maanden zijn opgeschort", herinnert Berliri zich (lees het artikel van Daria Capitani over dit onderwerp ). "Hoe kan een onderwijsgevende, hoe gepassioneerd ook, dit werk blijven doen als hij of zij er niet mee kan rondkomen? Deze situatie is buitengewoon ernstig en ik hoop dat de regio, die zich nu sterk richt op de aanstaande verkiezingen, er de nodige aandacht aan zal kunnen besteden."

Wat de andere regio's betreft, liggen de tarieven die in het besluit van de gemeenteraad zijn vastgesteld min of meer gemiddeld. "Over het algemeen zijn de geïnvesteerde middelen te gering voor een dienst die zeer hoge kosten met zich meebrengt en nergens kan "bezuinigen". Spider-Man zei dat machthebbers grote verantwoordelijkheden hebben. Ik hoop dat politici, die zoveel macht hebben, hun taak aankunnen. Een voorbeeld zou dat van de gemeente Milaan kunnen zijn ( hier is het artikel van Sara De Carli ), die eind juli met een besluit goed werk heeft verricht door de lokale overheden te raadplegen en naar hen te luisteren, en de tarieven in het hele opvangsysteem heeft aangepast . Van onze kant hebben we een toezegging gekregen van burgemeester Gualtieri om in september samen te komen om de kosten te bespreken en een betere oplossing te vinden . We hopen ook de regio Lazio erbij te betrekken, die inmiddels een nieuw algoritme heeft ontwikkeld voor gezinswoningen voor mensen met een beperking en heeft beloofd dit ook toe te passen op gezinswoningen voor minderjarigen. In de tussentijd verwelkomen we deze resolutie van de Capitolijnse gemeenteraad met een waarschuwing, die echter een startpunt moet zijn en geen eindpunt."

Openingsfoto van Unsplash

Trefwoorden:
• welkom
• Minderjarigen
• Rome